Maviyim...

Esimin anne ve babasi bizi ziyarete geldikleri icin yazmaya pek firsat bulamiyordum, hatta bu iki haftada bir suru sey biriktirir sonra daha s1k yazarim diye planlar yapiyordum. Ama artik icimi iyice sikan iki sey ust uste gelip keyfimi kacirinca rahatlamak icin yazmak sart oldu. Baslik da kendimi kotu hissettigimden Ingilizce'deki "I am blue" teriminden geliyor. Maviyi severim, insallah mavi olunca da hemen iyilesirim...

Peki nedir canimi boyle sikan durumlar? Oncelikle yilan hikayesine donmus olan asistanlik anlasmam. Bir ay once imzalamam gereken sey hala ortalarda yok, ustune ustluk daha da gelecege benzemiyor :( Bir de okul bana harci odemezsen kaydini sileriz bak diye trip atiyor :( E ben asistanligim olmadan nasil odiyim onu diyemiyorum tabii, olayi hocama aktariyorum ama o da iyice yavastan aliyor. Bu gidisle haftasonuna dogru atilicam bu memleketten!

Ikincisi ise canim bu islere sikilmis, aksam 5:30 da baslayan bayik dersime gitmek icin park yeri ararken kulustur de olsa beni goturen arabacigima arkasina bakmadan parktan cikan bir araba bir guzel carpiyor. Hani sinavim varken boyle seyleri hayal ederim, guzel de bahane olur sinavi daha sonra alirim daha cok calisirim falan diye. Ama durduk yere olmasi hic de hos olmuyor. Sonra bekle polisleri, hava da korkunc sicak, derse gec gir. Olay sonunda sigorta sirketlerine kaldi. En az bes kisiyle gorustum, kaydettiler anlattiklarimi ama yetmedi. Hala bekliyorum arasinlar, suraya goturun tamir edelim arabanizi desinler diye.

Iste boyle durumlar, insallah yakinda gectigimiz haftasonu okyanus kiyisina yaptigimiz kacamagi anlatirim. Ama simdilik hala masmaviyim :(