Neler yaptim :)

Haftaici her zamanki gibi okulda ve labda geciyor, ozellikle cuma gunleri sabah 7:30 aksam 6:30 arasi calisip oyle nokta koyuyorum haftama. Yine bu cuma da canim ciktiktan sonra eve gelir gelmez kopan firtinayi izleyerek dinlendim. Nasil simsekler cakti, ruzgar esti ve de kovadan bosanircasina yagmur yagdi. Firtina bittiginde istahimiz kalmadigi icin esimle salsa, cips ve birayla beslendik :) Sonra da kutphanede bulup hadi neymis bir bakalim diye aldigim filmi izledik: Topkapi. Cok eski (1964) ama cok surukleyici bir film. Bir grup amator hirsiz Topkapi muzesindeki bir sultanin zumrutlu hancerini calmaya calisiyor. Hani biliriz ya su unlu Gorevimiz Tehlike ve bilimum hirsizlik filmlerinde adamlar catidan iple sarkip alirlar mucevheri, bu film onlarin esin kaynagiymis :) Biz de bu film sayesinde biyikli Turk polisini gorup, Istanbul'u soyle bir gezip (hatta olmayan yagli gures stadyumuna gidip gures izleyip) hasret giderdik.

Cumartesi o kadar yagmura ve firtinaya ragmen kasvetli, karanlik ve bogucuydu. Bizim de canimiz evden disari cikmak istemedi. Biraz ders, biraz tembellik, ogleden sonra kisa bir yuruyusle aksami ettik. Keyfimiz yerine gelsin diye hafif bir kokteyl ve komik bir filmle (The Big Lebowski, 1998) bitirdik gunu.

Pazar gunu butun bulutlar kayboldu ve sonunda gunes bize yuzunu gosterdi. Kalkar kalkmaz hazir kadayiftan kadayif hazirladim okulumuzun Bahar/Uluslararasi Sokak Senligi icin. Cuma gunu de bircok kisi kofte yogurma isine girmisti. Aslinda dun olacakti bu senlik ama hava daha iyi diye bugune aldilar, cok da iyi ettiler. Dunku o havada kimse gelmezdi sanirim. Oglene dogru attik kendimizi sokaga, kahvalti da etmedik, herseyin tadina bakalim diye. Ben emaneti birakip kacarim diyordum ama tezgahta durup incik boncuk satacaksin dediler :) Azicik durup, geri donmeye soz verip kactim. Kacamaklarimi anlatmadan bu saticilik isini de cok sevdigimi belirtmeliyim :) Insanlarla muhabbet cok zevkli. Hele bugune ozel cocuklar icin hazirlanmis pasaportlara vize basmak en tatlisiydi. Sirin sirin gelip bana da vize verir misin diyorlardi. Ben de onlara masadan minik hediyeler veriyordum. Yani is bulamazsam pazarda tezgah acabilirim, o kadar sevdim bu isi.

Her firsatta kacip Tayland, Filipin, Kore, Meksika ve Endonezya mutfaklarinin tadina bakip, danslari izleyip, kultur alisverisi yapip, cicilere bakip gecirdik dort saati gunesin altinda. Hatta eve gelince farkettik baya yanip pembe pembe olmusuz nisan gunesiyle. Honduras'li bir arkadasim tezgahlarinin onunde uzunca bir sure durunca bana resimde gordugunuz duvar susunu hediye etti :) Boylece birkac saat icinde devrialem yapmis kadar oldum, degisik tatlar, muzikler, kiyafetler ve insanlar gorup, taniyip. Sonra gidip Lubnanlilara kizdim, bizim Aska Yurek Gerek sarkimiza soz yazip onlarinmis gibi yutturmaya calisiyorlardi :) Yunanlilarin tezgahinin onunde de Turklerde daha guzel baklava var diye yorumlar yaptim, umarim ise yaramistir. Okulda bu kadar yabanci ogrenci olmasi hem dislanmamamiz icin hem de boyle senliklerde diger kulturleri tanimamiz icin buyuk bir sans. Daha uzatmiyim, siz resimlere buyurun en iyisi.